Waarom slaat bij mij frequent de angst om het hart bij het woord: ”commercieel”? Jaloezie? Misplaatste vadergevoelens? Eerlijk gezegd denk ik van niet. Eigenlijk is het redelijk voorspelbaar, omdat commerciële invloed kan leiden tot gemakzuchtigheid, weinig originaliteit en het veelvuldig verliezen van zeggingsschap over je eigen ideeën. De Amerikaanse samenleving drijft (of moet ik zeggen: dreef) helaas op geld, maar de oppervlakkigheid en verarming van creatieve waarden gaan hiermee hand in hand. Hoe vaak blijk een opgeklopte sensatie niet van zeer korte duur. Snel scoren, en dan weer snel naar de volgende kortstondige explosie van theatrale kunstgrepen. Gelukkig kan succes ook een onafhankelijke status met zich mee brengen, waardoor gelauwerde artiesten juist hun ding kunnen (blijven) doen. Voor de meeste jonge artiesten is teveel “succes” (geld!) zelden een voordeel. Ook bij een getalenteerd vrouwtje als Serena Ryder ben ik als de dood dat zij slechts een gereedschap is in handen van de muziekindustrie en wanneer zij niet alert genoeg is loopt ze in deze attractieve val. Zonde!

Mocht je bijgevoegde video bekijken dan blijkt Serena overigens zeer zelfbewust, en is mijn angst volledig misplaatst. Deze jonge vrouw komt uit Canada, wat alvast voor een eerste geruststellende gedachte zorgt. Daarnaast is ze het nichtje van de in 1995 aan de gevolgen van een hersentumor overleden singer songwriter Bob Carpenter*. Juist zijn gebrek aan succes, ondanks talent, is evenzogoed een triest te noemen fenomeen, en wie weet ligt daar voor Serena Ryder de basis van een vechtersmentaliteit. Na een voorzichtig gelanceerde 5 track tellende EP onder de titel Told You in a Whispered Song” (Warner Brothers) is daar dan nu de volwaardige cd Is it O.K. uitgebracht bij EMI. Tijdens de opnames van deze plaat overleed Bonnie O’Donnell, een zeer goede vriendin van Serena. Vanwege de enorme impact die dit bij de zangeres teweeg bracht is Is it O.K. aan haar opgedragen. De ene helft van de nummers was geschreven voor deze trieste gebeurtenis, en het restant volgde in een periode van 2 weken daarna. Eind conclusie: razend knappe composities, en een stem als geen ander.

De muzikale omlijsting bestaat uit een pop / rock concept, maar voor de rest is ze zo authentiek en origineel mogelijk. Trouwens met zo’n knap songschrijvend talent, en een bruisend stemgeluid heb je eigenlijk niets anders nodig. In februari 2009 verschijnt deze plaat pas in Amerika, en wanneer de Europese release volgt is mij onduidelijk. In Canada is hij alvast verkrijgbaar. (Zo, dat is er uit!)

*Bob Carpenter – Silent Passage

Silent Passage is in 2008 opnieuw uitgebracht. Helaas werd het herverschijnen van deze vergeten klassieker niet met het nodige tromgeroffel vergezeld. Een gemiste kans, want dit album hoort thuis in de categorie van de tijdloze singer songwriteralbums en dat op het niveau van de zogenaamde eilandschijfjes. Silent Passage kwam tot stand tussen de jaren 1971 en 1974, maar werd vanwege contractuele verplichtingen pas in 1984 uitgebracht. Nadat Holger Peterson de rechten over het album wist te verkrijgen verscheen het op zijn label Stony Plain. Silent Passage werd geproduceerd door Brian Ahern, en behalve kopstukken van Little Feat zoals Lowell George en Bill Payne tref je hier ook artiesten aan als Lelan Sklar, Russ Kunkel en Ben Keith.

Smp